Gelan John Lockeren esaldi guztiak irakurri eta horietaz zertxobait esan ondoren hainbat gauza geratu zaizkit buruan jakitea komenigarriak direnak eta garrantzitsuak direnak irakasleak izango garenontzat.
Garbi dago haurrak beti daudela ikasteko prest eta horregatik irakasleek ikastea bultatzu behar dute eta ez irakastea, haurren beharretara egokituz. Garrantzitsua da umeari motibazioa eta ikasteko gogoa iztea eta haiei hitza ematea, izan ere, haurrak bere zalantzak edo kezkak adierazi nahiko ditu guk berari lagundu ahal izateko eta gauza haorietatik ikasteko.
Hildo beretik jarraituz eta aurrez esandakoa hobeto ulertzeko esan beharra dago andereino edo maisuaren eta ikaslearen rolak elkarreragina dutela, hau da, irakasleak ez du solik irakatsi behar eta ikasleak hori jaso, bien arteko gauza da.
Askotan haurrak ikasteko kontzeptu teorikoak irakasten zaizkie ta horrekin uste dugu umeak irakasleak esandako guztia barneratu duela eta badakiela hitzez jaso duen guztia. Baina hori ez da horrela izaten. Haurrek teorikoki ematen zaizkien gauzak ahaztu egiten dituzte. Beraz, era praktiko batean (teknika batzuk erabiliz, jolastuz...) irakastea izango zen modu egokiena ikasteko eta aldi beran experimentatzeko. Batzuetan gehiegizko informazioa ematen baituegu eta ez diegu beraien kabuz hausnartzen uzten ez eta beraien iritzi edo pentsamendu propioa edukitzen.
Kontuta hartzeko betse puntu bat haurraren autonomia lortzearena da. Irakaleek umeek autonomia garatzea nahi dute, gauza batzuk beraien kabuz egiteko gai izatea ezinbesetekoa baita. Taldean eta besteekin egotea ere oso aberasgarria da norbanakoarentzat, izan ere, beti ikaste da zerbait besteengandik eta oso aberasgarria da.
Garbi dago haurrak beti daudela ikasteko prest eta horregatik irakasleek ikastea bultatzu behar dute eta ez irakastea, haurren beharretara egokituz. Garrantzitsua da umeari motibazioa eta ikasteko gogoa iztea eta haiei hitza ematea, izan ere, haurrak bere zalantzak edo kezkak adierazi nahiko ditu guk berari lagundu ahal izateko eta gauza haorietatik ikasteko.
Hildo beretik jarraituz eta aurrez esandakoa hobeto ulertzeko esan beharra dago andereino edo maisuaren eta ikaslearen rolak elkarreragina dutela, hau da, irakasleak ez du solik irakatsi behar eta ikasleak hori jaso, bien arteko gauza da.
Askotan haurrak ikasteko kontzeptu teorikoak irakasten zaizkie ta horrekin uste dugu umeak irakasleak esandako guztia barneratu duela eta badakiela hitzez jaso duen guztia. Baina hori ez da horrela izaten. Haurrek teorikoki ematen zaizkien gauzak ahaztu egiten dituzte. Beraz, era praktiko batean (teknika batzuk erabiliz, jolastuz...) irakastea izango zen modu egokiena ikasteko eta aldi beran experimentatzeko. Batzuetan gehiegizko informazioa ematen baituegu eta ez diegu beraien kabuz hausnartzen uzten ez eta beraien iritzi edo pentsamendu propioa edukitzen.
Kontuta hartzeko betse puntu bat haurraren autonomia lortzearena da. Irakaleek umeek autonomia garatzea nahi dute, gauza batzuk beraien kabuz egiteko gai izatea ezinbesetekoa baita. Taldean eta besteekin egotea ere oso aberasgarria da norbanakoarentzat, izan ere, beti ikaste da zerbait besteengandik eta oso aberasgarria da.
Esaldu guztietatik aipatu dudana azpimarratuko nuke gehienbat.
Bukatzeko eta laburbilduz, filosofo honen esaldiekin bat natorrela esan nahiko nuke baina agian berak erabiltzen dituen hitz batzuk aldatuko nituzke " maestro" edo "alumno" esate beterako maskulinos baitaude.
Bukatzeko eta laburbilduz, filosofo honen esaldiekin bat natorrela esan nahiko nuke baina agian berak erabiltzen dituen hitz batzuk aldatuko nituzke " maestro" edo "alumno" esate beterako maskulinos baitaude.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina